Eekwateur
12 september 2013 - Macará, Ecuador
Met wat pijn in het hart hebben we colombia achtergelaten. Deze pijn was echter van korte duur. Ecuador blijkt, op een andere manier, even prachtig. De eerste stad waar we verbleven was otavalo, die bekend staat om zijn gigantische, artisanale zaterdagmarkt. Shoppen geblazen! Een plaatselijke taxichaufeur nodigde ons uit voor een dansfeest in zijn commune die avond. Het feestje werd gestart met een bord soep, daarna volgde een eindeloze kringdans met jong en oud. Ecuadoriaans dansen lijkt meer aangepast aan onze danskwaliteiten dan salsa. Naast het rondjesstappen was er ook een drink ritueel waar we nooit helemaal wijs uit geraakt zijn. Het leek er op neer te komen dat je al je bier moest uitdelen in kopjes maar voor het uitdelen telkens ook zelf drinken. Bier weigeren was not done dus na een tijdje besloten we dan maar wijselijk huiswaarts te keren. Vanuit otavalo trokken we naar la esperanza. Een klein stadje ad voet van de vulkaan Imbaburra. Vol goede moed en een rugzak vol krachtvoer vertrokken we om 5u 's morgens richting de vulkaankrater. Na 3 uur verloren lopen en vier uur steiler dan steil omhoog besloten onze ongetrainde kuitjes en gebrek aan water dat het welletjes was geweest. Het stak wel een beetje toen een groepje fitte vijftigers ons voorbijstaken in de weg naar boven. Maar zij hadden wandelstokken en wij niet! Volgende keer beter maar 'well, we tried' en twas een leuke dag..
Na nog enkele dagen in Otavalo, wachtend op onze zelfgemaakte belgian t-shirts en een avondje fun onder de vrouwen, trokken we weer de natuur in. Op naar quilotoa. Een prachtig staaltje van wat de natuur toe in staat is en tevens 1 van de mooiste dingen tot nu toe gespot in zuid amerika. Een vulkaan met in de krater een prachtig turkuaas meer. Reden genoeg om beneden wat rum boven te halen en met muziek op de achtergrond te genieten van het uitzicht.
Montañita... een stop in onze agenda om U tegen te zeggen. We gingen om te surfen en te feesten.. Reeds na 1 avond besloten we dat surfen later ook nog kon en concentreerden ons op het feesten aangezien dat Herlinde hierna een maand met Stijn de wijde wereld introk. Het afscheid is meermaals zwaar gevierd wat het moment aan de bus des te moeilijker maakte maar de tijd vliegt, dus ook de hereniging komt snel. De 3 belgian girls waren nog maar met 2 en na 10 dagen montañita besloten Emily en ikzelf dat het genoeg geweest was. Tijd voor andere, rustigere oorden.
Cuenca was hiervoor een geschikte plaats. Een prachtige historische stad. Rustig, veilig, mooi,... Een stad waar een mens die niet aan steden is, lang zou kunnen blijven. Een uurtje verder met de bus waren er watervallen die we na enkele dagen in de stad wilden bezoeken. Aangekomen in het dorpje begon het te regenen en moesten we nog 6 km wandelen. Ons watervalbezoek is dan maar veranderd in lekkere kip eten en rondslenteren in het dorpje, alweer een topdagje.
Aangezien Emily half september een drietal weken in een hostal aan de kust van Peru gaat werken, moeten we verder richting de grens.
Vilcabamba is onze laatste stop in Ecuador. Een dorp die bekend staat om de oude inwoners wegens het helende effect van het water en de spa resorts. Na de eerste avond het plaatselijk bier te hebben leren kennen, verdiepten we ons de volgende dag in een dwaze serie waar we ondertussen verslaafd aan zijn en 12uur later was de dag plots om. Na een dagje luieren beklommen we de volgende dag een berg aan de rand van vilcabamba. Een aantal uurtjes wandelen op paadjes die geen paadjes te noemen zijn maar enkele tientallen centimeters grond naast een ravijn. Heel veel hoogtevrees overwonnen maar deze keer met glans geslaagd! We zijn tot het hoogste punt geraakt en genoten enorm van het uitzicht op de omringende bergen.. Nog een dagje zwemmen in het plaatselijk zwembad en het was tijd om de grens over te steken.
Het nam allemaal iets meer tijd in beslag dan gedacht dus blijven we nu een nachtje in macara, aan de grens, om morgen definitief vaarwel te zeggen aan dit land. Ik kon er nog wat langer blijven maar aangezien met twee reizen leuker is dan alleen, was ecuador voor mij kort maar krachtig.
Ik (ine) ga waarschijnlijk wat mijn spaans bijschaven in mancora in afwachting tot herlinde terug is. Waarna we alle 3 terug keren naar mancora om Herlinde en emily's verjaardag te vieren. Veel leuke plannen dus..
Er zijn foto's toegevoegd aan het eerste album van colombia. Kleine selectie van de foto's op facebook voor degene die nog niet in de wondere wereld zijn toegetreden.
Groetjes ine (en herlinde vanuit baños)
Na nog enkele dagen in Otavalo, wachtend op onze zelfgemaakte belgian t-shirts en een avondje fun onder de vrouwen, trokken we weer de natuur in. Op naar quilotoa. Een prachtig staaltje van wat de natuur toe in staat is en tevens 1 van de mooiste dingen tot nu toe gespot in zuid amerika. Een vulkaan met in de krater een prachtig turkuaas meer. Reden genoeg om beneden wat rum boven te halen en met muziek op de achtergrond te genieten van het uitzicht.
Montañita... een stop in onze agenda om U tegen te zeggen. We gingen om te surfen en te feesten.. Reeds na 1 avond besloten we dat surfen later ook nog kon en concentreerden ons op het feesten aangezien dat Herlinde hierna een maand met Stijn de wijde wereld introk. Het afscheid is meermaals zwaar gevierd wat het moment aan de bus des te moeilijker maakte maar de tijd vliegt, dus ook de hereniging komt snel. De 3 belgian girls waren nog maar met 2 en na 10 dagen montañita besloten Emily en ikzelf dat het genoeg geweest was. Tijd voor andere, rustigere oorden.
Cuenca was hiervoor een geschikte plaats. Een prachtige historische stad. Rustig, veilig, mooi,... Een stad waar een mens die niet aan steden is, lang zou kunnen blijven. Een uurtje verder met de bus waren er watervallen die we na enkele dagen in de stad wilden bezoeken. Aangekomen in het dorpje begon het te regenen en moesten we nog 6 km wandelen. Ons watervalbezoek is dan maar veranderd in lekkere kip eten en rondslenteren in het dorpje, alweer een topdagje.
Aangezien Emily half september een drietal weken in een hostal aan de kust van Peru gaat werken, moeten we verder richting de grens.
Vilcabamba is onze laatste stop in Ecuador. Een dorp die bekend staat om de oude inwoners wegens het helende effect van het water en de spa resorts. Na de eerste avond het plaatselijk bier te hebben leren kennen, verdiepten we ons de volgende dag in een dwaze serie waar we ondertussen verslaafd aan zijn en 12uur later was de dag plots om. Na een dagje luieren beklommen we de volgende dag een berg aan de rand van vilcabamba. Een aantal uurtjes wandelen op paadjes die geen paadjes te noemen zijn maar enkele tientallen centimeters grond naast een ravijn. Heel veel hoogtevrees overwonnen maar deze keer met glans geslaagd! We zijn tot het hoogste punt geraakt en genoten enorm van het uitzicht op de omringende bergen.. Nog een dagje zwemmen in het plaatselijk zwembad en het was tijd om de grens over te steken.
Het nam allemaal iets meer tijd in beslag dan gedacht dus blijven we nu een nachtje in macara, aan de grens, om morgen definitief vaarwel te zeggen aan dit land. Ik kon er nog wat langer blijven maar aangezien met twee reizen leuker is dan alleen, was ecuador voor mij kort maar krachtig.
Ik (ine) ga waarschijnlijk wat mijn spaans bijschaven in mancora in afwachting tot herlinde terug is. Waarna we alle 3 terug keren naar mancora om Herlinde en emily's verjaardag te vieren. Veel leuke plannen dus..
Er zijn foto's toegevoegd aan het eerste album van colombia. Kleine selectie van de foto's op facebook voor degene die nog niet in de wondere wereld zijn toegetreden.
Groetjes ine (en herlinde vanuit baños)
