Noord Peru

Sinds de laatste blog hebben we in kilometers niet veel gedaan maar des te meer beleefd. In mancora vonden we elkaar terug en we hebben dit uitgebreid gevierd op deze perfecte locatie. Zon, zee, surf en 2 verjaardagen waren de ingredienten voor enkele super weken op deze plaats. Na 4 pogingen bleken we niet echt surftalenten te zijn maar in het nachtleven is België niet meer onbekend. Maar dat was niet het enige wat we in dit vakantieparadijs deden. Vanuit Mancorá gingen we een weekendje shoppen in Piura, namen we een zalig warm, natuurlijk modderbad in Zorritos en zwommen we met reuzeschildpadden. Na de schildpadden dachten we een rustige strandwandeling te maken maar zonder het te weten belandden we op playa de los muertos. Tientallen dode vogels, een dolfijn, 5 gigantische zeeleeuwen en noem maar op, kruisden ons pad in de 2 uur durende wandeling. Een mens zou voor minder even nadenken want deze worden vergiftigd omdat ze de vissen uit de netten stelen... Het werd een moeilijk afscheid van mancora, vooral omdat we een 24uur durende busreis voor de boeg hadden.
Eens aangekomen aan de rand van de amazone was het echter vlug vergeten. Vanuit chachapoyas deden we twee ferme daghikes. Een incatrail richting een bergdorpje waar we onszelf verbaasden door na zes uur wandelen zonder gids effectief ons doel te bereiken en een prachtige wandeling door de bergen richting een gigantische waterval. Een maandje luilekkerland zorgen ervoor dat we toch wat afgezien hebben maar het was een goeie manier om er onmiddellijk terug in te vliegen.

Via Tarapoto gingen we naar Yurimaguas om de boot op te springen richting Iquitos, de grootste stad ter wereld die onbereikbaar is via land. Eens van de bus werden we meteen naar de boot gebracht want hij ging onmiddellijk vertrekken. Na het ophangen van de hangmatten werden we geconfronteerd met de Peruaanse misleidingen. De boot zou pas de volgende dag vertrekken.. eerst vroeg in de morgen, daarna werd het steeds verlaat en verlaat.. uiteindelijk vertrokken we de volgende dag om 16 uur. Een extra nacht op de boot bleek uiteindelijk geen groot obstakel te zijn. Het was gezellig, er was een mooi uitzicht op de rivier en we leerden al snel onze leuke medepassagiers kennen. De boottocht was zalig. Chillen in de hangmat, wat prutsen met macramé, praten, lezen, dom doen en vooral heel veel genieten van de amazonerivier, de amazone, de warmte, de bliksem, de sterren en de zonsondergangen en -opgangen. Een filmpje van ons avontuur is te bekijken op http://m.youtube.com/watch?v=2sWNQ73zhlE&feature=youtu.be&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3D2sWNQ73zhlE%26feature%3Dyoutu.be met dank aan Emily.


We zagen eerst wat op om toe te komen in een grote stad maar Iquitos blijkt een aangename stad te zijn. Druk maar gezellig en het leuke gezeldschap van de mensen die we op de boot hadden leren kennen. Een wandeling naar de markt, Belén, was wat schokkend toen we zaten hoe schildpaddenvlees vers werd gehouden. Ze werden leven ontschild en in stukken gesneden, waarna ze nog steeds bewogen en vochten voor hun leven. Aangenaam is anders maar desondanks hebben we toch ontdekt dat opgeklopt ei met bier heel lekker is en dat de politie nog steeds onze vriend is. Een wandeling naar een lagune bleek meer een zwemparadijs te zijn voor lokale gezinnen maar het was genieten van de natuur. Om naar de lagune te gaan, moesten we passeren langs wat een zoo moest voorstellen. Ontelbare pumas, luiaarden, tapiers, apen en noem maar op opgesloten in veel te kleine kooien zonder gras, zonder iets om hun bezig te houden,... De schoonheid van dit land heeft zeker ook vele donkere kanten..

Na enkele dagen sprongen we het vliegtuig op richting Lima van van hieruit naar Huaraz te trekken voor het echte werk. Een deftige trekking of 2 door prachtige bergen en natuur staat ons te wachten met hopelijk een stralende zon aan de hemel :)

Check facebook en deze blog binnenkort voor enkele prachtige fotos en geniet van de winter!!!

Enkele weetjes:
- Na het maken van BG's t shirts (belgian girls), gingen we een stapje verder. Een tattoo op onze duim was de volgende stap. Alle drie hadden we smileys op onze vinger maar helaas is dit na 2 weken al verdwenen wegens het veelvuldig gebruik van de duim :) nu, we hebben toch ooit een tatoeage gehad..
- het blijkt moeilijk om Emily van ons af te schudden, ze heeft beslist om toch ook naar het zuiden door te gaan ipv naar het noorden.. gelukkig vinden we dat niet erg en kunnen we nog eventjes genieten van dit gezeldschap..
- we nog niet veel belgen hebben tegengekomen maar het koppel in mancora en een roeselaars, gents meisje op de boot, waren allemaal perfect tweetalig. (Door het opgroeien in 2 talen weliswaar) maar het blijft slecht voor ons zelfbeeld.
- het lekker eten en goed leven in zuid amerika heeft gezorgd voor wat extra kilootjes bij de helft van onze compagnie. Op de luchthaven in Iquitos vonden we een weegschaal en Herlinde kwam tot de onaangename ontdekking dat ze al 6 kilo extra meesleurt.. dringend regimen dus :)
- als 3 individuele mensen zijn we in juli vertrokken, maar we versmelten steeds meer tot 1 mengelmoes. Snurken wordt overgegeven, hoofdbonken kunnen we alle drie al goed, talen smijten we door elkaar en is een specifieke eigen taal geworden, aka harig engels, met een vleugje spaans, vlaams en frans..

-meisjes altijd meisjes blijven, na vier maanden met dezelfde kleren hebben we ons eens goed laten gaan in de shopstraten van piura en onze oude kleren aan een plaatselijk project gedoneerd.

Tot binnenkooort